Oliebollen zelf bakken

Morgen voor het eerst zelf oliebollen bakken. Dagenlang bezig om een goed passend recept te vinden, dat wil zeggen een recept waarvan ik denk dat het goede bollen oplevert. Maar ja, ik kan dat nog niet echt beoordelen natuurlijk, pas nadat ik een eerste hap heb genomen van zo'n bol. Ik heb uiteindelijk gekozen voor dit recept. Vandaag bijna alles ingekocht waaronder verse gist, uiteraard alleen maar bij de natuurvoedingswinkel te krijgen, bij ons in het dorp dan. Moet nog wel even koolzuurhoudend bronwater scoren, want ik had eerst een recept waarbij alleen melk gebruikt werd en dit recept maakt gebruik van beide vloeistoffen. Morgen dus aan de slag. Mijn moeder wenst mij zojuist succes. Zij heeft zich er ooit aan gewaagd en dat werd niks: ''Bij ons waren het net stekelvarkens, dan zei de buurjongen: bij mijn moeder zijn ze rond...''. Geeft niet ma, want in appelflappen bakken ben je de beste!

Kerstpakket van de 'boer'

Gister ontving ik thuis van een van mijn (verre) werkgevers een kerstpakket. Hoewel het budget gehalveerd was, is het stukken beter dan vorig jaar. Het bevatte producten van wat de boer wel kent: biologische frambozensap, frambozenjam en frambozenbonbons en een mosterd, olie en azijn. Erbij gestopt recepten van de ZTRDG. Ik heb gelijk naar de website bezocht en las daar over ZTRDG het volgende: ZTRDG.nl is een site met recepten. Recepten om je te laten koken met datgene wat het seizoen te bieden heeft. Met lokaal geproduceerde en (liefst) biologische ingrediënten.

Ik werd er meteen blij van. Dat zouden meer werkgevers moeten doen!

Iedereen goede en fijne dagen gewenst! Geniet ervan en van elkaar!

Smokkelen met gist, maar niet met boerenkool...

Gisteravond laat begonnen aan het maken van een zetseldeeg. Dat is deeg dat je kan laten bubbelen met behulp van gist. Dat gaat sneller dan wachten op de juiste bacteriën in de lucht die op het papje gaan zitten. Dit zogenaamde zetseldeeg heeft de hele nacht mogen bubbelen en vanmorgen heb ik er drie verschillende soorten meel, water, suiker, zout en weer gedroogd gist toegevoegd. Gekneed in de broodbakmachine, lui als ik ben, en toen het deeg eruit gehaald en op het bakblik gelegd. En ja hoor, na drie kwartier was het aardig in volume toegenomen. Dat gist werd natuurlijk lekker gevoed door de suiker. Toen in de oven en voilà: een heerlijk pain de campagne brood! Beetje smokkelen met gist doet wonderen maar toch laat het een onbevredigend gevoel achter. Want ik wil eigenlijk brood bakken zonder gist!

Smokkelen met boerenkool lukte me vanavond toch niet. Ik had een curry met winterse groenten op het oog waaronder knolselderij maar ook boerenkool. Ik vanmiddag naar mijn moestuin gelopen, door de sneeuw, nog verdwaald in het bos, maar enfin, ik kwam terug met wat stronken boerenkool. Overigens het enige dat nog te oogsten valt. Manlief lust geen boerenkool, maar ik wilde net doen of mijn neus bloedde en de curry met boerenkool maken. Doch, ik dorst het niet aan! Vorig weekend had ik een heerlijk stoofschotel met wortels, champions en bier gemaakt, maar dat werd niet echt gewaardeerd. Om te voorkomen dat het eten nu weer niet opgegeten werd, liet ik het recept zien. "Nee, dat eet ik niet". Ok, jij dan geen boerenkool, ik kook het er wel apart bij. Dus zodoende werd het een bord met en een bord zonder boerenkool. Het recept is binnenkort te vinden op mijn website, die overigens weer sinds vorige week in de lucht is. Eet smakelijk!

Mijn moestuin in rust, helemaal onder gesneeuwd

En de konijnen dan?

Al een week lang ligt er flink wat sneeuw in de ren van Winnie en Jerommeke. Vinden ze geen probleem, ze kunnen in de schuur, maar meestal zitten ze in hun zelf gegraven hol. Soms zien we ze dagen niet, dan komen ze nauwelijks boven de grond. Het lijkt alsof ze ook minder eten, er blijft vaker wat voedsel liggen, zelfs stukjes brood...

En over dat brood begin ik nu te twijfelen. "Ik voer geen brood meer aan de konijnen'', riep ik vandaag toen ik van de opleiding thuis kwam. Dieren moeten zoveel mogelijk natuurvoeding eten, voeding zoals de natuur het aanbiedt. Mensen eten gecultiveerd voedsel, maar dieren in de natuur eten nog echte  natuurvoeding. "Maar onze konijnen zijn toch geen wilde konijnen meer? Die zijn ook min of meer gecultiveerd",  kreeg ik als antwoord van Marc. Ja dat is ook wel weer zo. We willen wel zo graag dat ze nog leven als konijnen in het wild, het zijn geen knuffelkonijnen en ze hebben een grote ren van 4x4 m tot hun beschikking, en ze graven hun eigen hol met gangenstelsel, maar verder vinden ze het wel lekker als hun bakje met voer en broodje klaar staat.  Tja, hoever ga je...

Mijmeren tijdens de kou...

Vanavond de hardloopschoenen aan getrokken en de kou getrotseerd. Zevenheuvelenloop was al weer anderhalve week geleden en in die tijd even niks gedaan. Brrrr... het was wel erg koud, maar ik weet dat op een gegeven moment de warmte van je lichaam het wint van de kou en dat moment kwam ook! Gelukkig maar, daardoor kon ik wat mijmeren terwijl ik mijn lichaam warm voelde worden. Ik dacht aan mijn tijd op de halve van Terschelling 1.57.44 en aan het blaadje dat toen op mijn schouder viel rond 13.30u. Omstreeks die tijd, een week eerder, overleed mijn lieve merrie, mijn liefste paardje. Dat blad viel op mijn schouder, tijdens het lopen, en ik voelde Uriana opeens heel dicht mij me. Een glimlach en extra kracht kreeg ik ervan, vandaar die goeie tijd. Uriana is voor mij heel belangrijk geweest en zij heeft mij uiteindelijk gebracht waar ik op dit moment sta. Door haar ben ik over verschillende zaken in het leven gaan nadenken en heb ik o.a. de keuze gemaakt om de opleiding tot Natuurvoedingskundige te volgen. Het proces dat ik door haar en met haar ben ingegaan, heeft haar en mij gebracht bij het Trekkersteam en het Paddock Paradise systeem. Het is een andere manier van paarden houden; onze paarden lopen 24/7 buiten en worden daarbij biologisch gevoerd. Het is dus niet zo gek dat ik zelf ook ben gaan nadenken over bewegen en eten. En door de opleiding word ik verder uitgedaagd om dieper de materie (invloed van voedsel op het lichamelijk en geestelijk gestel van de mens) in te duiken.

Lieve Uriana, dank je wel en je kaarsje brandt...

Uriana   *1978   † 2010